Fashion Forward.
A moda sempre
avanza. Esta frase é o leitmotiv dos trocos que se infrinxen na aparencia
vestida cando o tempo pasa ela. O Museo de Les Arts Décoratifs de París, titula
con esa frase Fashion Forward, unha
exposición que até o 14 de agosto deste 2016, presenta na súa sé do Pazo do
Louvre.
Comisariada por
Pamela Golbin, conservadora xeral de moda e téxtil do museo, a mostra percorre
300 anos de indumentaria e moda. Comezando no 1715 e chegando até o 2015,
abrangue un amplo espectro de estilos e épocas. Presentando una selección de
300 pezas dos 10.000 rexistros que posúen nos fondos do museo.
Parece que o
público das exposicións de moda, ten entre outros intereses frecuentes o de
poder coñecer afondo as grandes etapas da historia da indumentaria. Cómo se vai
pasando dun estilo ó outro. Esta mostra da cumprida resposta a esa demanda, e
míranse sucesivamente tódolos estilos dende o inicio do século XVIII.
A época Rexencia,
é o inicio. Con traxes masculinos, femininos e infantís. ¡Hai mesmo, como curiosidade,un traxe para
simio, que era unha mascota frecuente da época,feito en tafetá de seda cor
caldeiro, datado en 1730!.
De seguido o
estilo Luís XV e Luís XVI. Cos que son os traxes asimilados ó Ancien Régime.
Para as donas os vestidos á francesa, con corpiño, amplas mangas e saia con
recheo. Tamén o vestido á inglesa e polonesa, traxes máis simples non distantes
do traxe de amazona. Para os homes o terno, con casaca, chaleco largo e culottes
ou pantalóns até media perna.
Como queira que a
moda, é reflexo de factores sociais e políticos, as roupas que seguen son do
período da Revolución Francesa, a moda Directorio, inspirada na volta ó
clasicismo, presenta unhas donas con silueta tubular, con vestidos cortados por
debaixo do busto. Os homes con chaleco, pantalón, e casacas de diversas
facturas, con colos grandes ou de estilo redingote ou riding-coat, máis á
inglesa. A emperatriz Joséphine cos traxes brancos lixeiros e mostra desta
moda; e Napoleón con uniformes de colo alto, mostra do home da época.
Segue a moda
Romántica, con mangas redondas e grandes, saias volantes e casquetes. Os homes
con cinturas marcadas e sombreiros de copa. Xa pasado o medio do século XIX, en
1856, con Charles Frederick Worth, o primeiro modisto da historia, atópase a
crinolina, esa estrutura que creaba unha silueta como de campá na saia da dona.
E de cuxo recordo débese moito á unha clienta dilecta de Worth, a emperatriz
Eugenia. Os homes con silueta longa en negro, gris, ocre e branco. A roupa da
muller vai evolucionar, cara á comodidade, primeiro estreitando a saia e
convertendo a campá da crinolina, nunha saia con polisón e faixa en S. E logo
liberando o corpo da faixa. Canto os homes, poucos trocos axiais, até avanzado
o século XX.
O seguinte
contido da mostra, entra xa, como a propia historia da moda, na era dos
creadores. Cada un propoñendo un universo persoal dentro do espírito dos tempos
que lle corresponden, e sempre avanzando, abrindo os ollos da clientela cara a
novas posibilidades.
Jacques Doucet,
Paul Poiret, Gabrielle Chanel, Jeanne Lanvin, Madeleine Vionnet, Cristóbal
Balenciaga, Christian Dior e Yves Saint Laurent. Son os visionarios que enchen
case que cincuenta anos de historia da moda, nos que cambia a silueta con cada
década. Da silueta art nouveau, en forma de S e de champiñón para as donas.
Pásase á liberación da faixa por Paul Poiret con aires orientalistas, influído
polos Ballets Russes de Diaghilev. Os cambios deste modisto foron notables,
mais a súa idea do luxo, facía prendas aínda ampulosas para a muller. Sería
Gabrielle Chanel, a que influída pola roupa de cotío dos mariñeiros franceses e
o gusto polo deporte e a vida ó aire libre, incorporaría ó vestiario feminino a
comodidade, liberdade e feminidade do século XX.
Tres séculos de moda
A parte da mostra que abrangue o século XX,
especialmente dende 1947 até os nosos días, está localizada nunha gran galería
branca, dende cuxo centro, xurde un grupo de varias escaleiras de caracol. Son
estruturas escultóricas, monumentais, de varios metros de altura, nas que se
asentan os traxes.
Partindo do new
look de Christian Dior en 1947, preséntanse modelos de tódolos grandes
creadores. Están presentes Elsa Schiaparelli, Cristóbal Balenciaga, Givenchy,
Paco Rabanne, Pierre Cardin, Sonia Rykiel, Emmanuel Ungaro, entre outros.
Continúa a mostra
con outros creadores máis contemporáneos como Azzedine Alaïa, John Galliano,
Hussein Chalayan, Comme des Garçons, Karl Lagerfeld, Issey Miyake, e outros
moitos.
A mostra compre
os requisitos da cultura do espectáculo. Unha grandiosa instalación, que nos
leva á sorpresa cando a visitamos. Algo semellante ó que acontecía nas Cámaras
das Marabillas do século XVIII, onde todo descubrimento estético e científico,
servía para deleite do coleccionista e sorpresa do visitante. O número de
modelos expostos e impresionante, daquela no hai argumento para que non
interese algo de ensinado. As épocas que abrangue, son case que tódalas do
traxe moderno. E a conservación, iluminación, coreografía dos modelos,
ordenación cromática e estilística, ofrece un espectáculo, semellante o dos Royal Fireworks, para os que Georg
Friedrich Händel, compuxera a peza homónima.
Moito ten
avanzado a moda, dende ser rexeitada nos museos, ate ser peza axial na
engrenaxe da cultura do espectáculo do século XXI, con estatísticas de visitas
millonarias e montaxes espectaculares. A moda a nova musa das artes.
Román Padín Otero
No hay comentarios:
Publicar un comentario